Op naar Bolivia 😄

Om 7.00 heerlijk genoten van het ontbijt in het hotel. Daarna tassen pakken en naar beneden brengen. Omdat 1 meisje niet lekker is ga ik haar helpen om haar tas in te pakken en daarna breng ik ook deze naar beneden. Zo kunnen we met elkaar om 8.30 naar Bolivia toe. Uiteindelijk vertrekken we wat later omdat de banken niet open zijn. Onze reisleider moet geld storten. De reis naar Bolivia duurt ongeveer 5 uur. We zien onderweg heel veel mooie landschappen. We rijden ook langs het Titicacameer, dus dat is ook altijd mooi on te zien. Als we bij de border van Peru aankomen worden al onze tassen op fietsen gelegd met een grote bak. Je mag namelijk niet met de bus over de grens. Dit moet lopend 😄. Als eerste wisselen we onze Peruaanse Sol voor Boliviaanse bolivianos. Daarna de stempel halen dat we Peru vertrekken. Dat is erg snel gebeurt. Omdat onze reisleider in Peru niet onze gids mag zijn in Bolivia loopt hij als eerste over de grens naar Bolivia. Wij wachten 15 minuten en dan mogen ook wij naar Bolivia. Ze checken onze paspoorten, maken even een foto en dan krijgen we onze stempel voor Bolivia. Hier ontmoeten we onze nieuwe gids Fausto. Ook de andere bus staat al op ons te wachten dus we kunnen gelijk door. We maken nog een paar keer een stop om naar de wc te gaan of foto’s te maken en uiteindelijk komen we aan bij een kabelbaan die de stad “La Paz” verbind met allerlei verschillende punten. We gaan zowel in de blauwe kabelbaan als de rode kabelbaan. Zo kunnen we de stad mooi zien 😄. Er hangt zelfs een auto tussen 2 rotsen 😳. Uiteindelijk komen we om 18.15 aan in ons hotel. De tassen naar de kamer brengen, een douche nemen en op naar een restaurant om lekker te eten. Dit keer kiezen we verschillende restaurants. Sommige gaan naar de pizzeria, andere naar de Mexicaan en ik ga met een clubje naar het steakhouse. Ik bestel een Jack Daniël’s steak. Nou dat was me toch lekker. Heerlijk gemaakt op een houtskoolbarbeque en afgeblust net Jack Daniël. Daarna op tijd naar bed want morgen vertrekken we op tijd met ren groepje van 11 personen om te mountainbiken op de death road. Klein ontbijt om 7.30 en daarna lopen we met z’n allen naar de afgesproken plek. Hier worden we opgehaald door 2 busjes waar de mountainbike’s al bovenop staan. We moeten 50 minuten rijden naar de plek waar we beginnen met mountainbiken. Eerst krijgen we onze pakken. Dit bestaat uit een dikke broek, kniebeschermers, elleboogbeschermers, een dikke jas en een helm. We trekken dit allemaal aan en daarna krijgen we uitleg over de mountainbike. Hoe je moet remmen, waar je moet schakelen. Maar gelukkig weet ik dat vanuit Nederland al. Dan nog even een broodje eten, kopje thee of koffie en naar de wc. Daarna is het toch echt tijd om te vertrekken. We oefenen eerst op goed asfalt. Om toch een beetje alles onder controle te hebben. Dit gaat me erg goed af 😊. Ik blijf goed bij de eerste 4 jongens en haal ze soms zelfs in. Bij de eerste stop geven ze me daar ook complimenten voor! Toch wel erg leuk. Onderweg maken ze ook mooie foto’s van ons. Die worden alleen via de mail nog doorgestuurd. Toch wel een leuk aandenken. Daarna volgt een klein stukje weg wat hetzelfde is als de Death road. Toch wel anders dan het gewone asfalt, maar dat moet wel lukken. Na het oefenen zetten we de mountainbikes weer boven op de bus en rijden we naar de Death road. Na 45 minuten rijden zijn we er. Alles weer in orde maken en dan zijn we klaar voor het echte werk. Na 20 meter ligt er al een meisje in de greppel. Dus dat maakt ons wel extra oplettend 😉. Maar tot de lunch gaat alles prima. Volgens de gidsen zijn we erg snel. Het uitzicht is prachtig met natuurlijk flinke afgronden. De gids geeft wel aan dat we oplettend moeten blijven. Bij de death road stop je bijna elke 20 minuten voor een foto maar ook om uitleg te geven over wat er het komende stuk gaat komen. Als ik en 3 andere jongens wachten op de andere duurt het erg lang. Na een tijdje komt er een gids en wijst naar zijn hoofd. Iemand van onze groep is gevallen😳. Wij moeten blijven wachten! Dat doen we dan ook maar ondertussen zijn we wel gespannen. Is het ernstig? Uiteindelijk na een tijdje komen de andere en horen we alles. We zien degene die ook gevallen is en daar schrik ik toch wel erg van. Het is iemand van de groep waar ik veel contact mee heb. Het is wel zo dat wij gewoon door moeten. Maar dat maakt je nog wel extra scherp. Als we merken dat het busje met de gewonde ons nog steeds blijft achtervolgen geven we bij de volgende stop aan dat hij naar het ziekenhuis moet. Na veel overleg besluiten ze dit uiteindelijk te doen. Maar dat had al veel eerder moeten gebeuren 😢. Om 14.30 zijn we uiteindelijk bij het eindstation en bestellen we een lekker biertje. Dat hebben we namelijk wel verdiend. Toch blijft het gek om dit niet met z’n allen af te sluiten en blijft de onzekerheid hoe het gaat met onze reisgenoot. Wij rijden daarna door naar een campingplaats waar we eten krijgen en ook een zwembad is om af te koelen. Helaas heb ik de pech dat mijn tas in het busje zit die naar het ziekenhuis is gegaan. Dus ik kan er alleen met mijn voeten in. Dan terug naar het hotel. Dit is 3 uur rijden. We spelen met z’n vieren 30 seconds. Dit maakt de busreis wel erg gezellig. Eenmaal terug bij het hotel horen we hoe het met onze reisgenoot is: Hoofdwond, hersenschudding en gekneusde ribben. Hij mag wel gewoon in het hotel slapen, dus ga ik even bij hem kijken. Hij slaapt maar moet wel wakker gemaakt worden voor medicatie. Dat word dus mijn taak😄. Maar goed met mijn werkervaring moet dat wel lukken. Na 5 minuten is het al klaar en kan hij verder slapen. Hopen dat het weer snel beter gaat. Het is toch wel een domper op een geweldige dag!! Maar goed dat moeten we loslaten eb hopen dat we morgen met z’n allen naar Uyuni kunnen vertrekken.